Benzer bir vaka, beş pilotun (Didier Pironi, John Watson, Alain Prost, Niki Lauda, ​​Rene Arnoux) her biri iki galibiyetle en fazla galibiyeti paylaştığı 1982 sezonunda meydana geldi. nihai şampiyonda (Keke Rosberg) sadece bir tane vardı.

Şampiyonanın arkasındaki koşullar oldukça tuhaftı, ancak Pironi, sezon bitmeden beş yarış olan Almanya GP sırasında kariyerini sonlandıran bir kaza geçirdi. O zamandan önce, şampiyonaya rahat bir şekilde liderlik ediyordu.

Birden fazla yarış galibi arasında paylaşılan birden fazla emeklilik ve skorsuz bitirmelerle karşılaştırıldığında, Rosberg'in sezon boyunca yaptığı tutarlı puanlar, onun şampiyonluk zaferi.

1967 'de oldu.

Jim Clark on bir Grands Prix'in dördünü kazandı, ancak Denny Hulme sadece iki galibiyetle nihai şampiyon.

Bu kısmen Jim Clark'ın dört yarışı bitirememesinden kaynaklanırken, Denny Hulme yalnızca iki kez bitiremedi ve diğer dokuz yarışın hepsinde puan topladı.

1980'lerde şaşırtıcı sayıda kez oldu. 1982'ye ek olarak, daha önce de belirtildiği gibi, şu zamanda da gerçekleşti: 1983 (Prost 4 kazandı; Piquet şampiyonu 3 galibiyet); 1984 (Prost 7 kazandı; Lauda şampiyonu 5 galibiyet); 1986 (Mansell 5 kazandı; 4 ile Prost şampiyonu) galibiyet); 1987 (Mansell 6 galibiyet; Piquet şampiyonu 3 galibiyet); 1989 (Senna 6 galibiyet; Prost şampiyonu 4 galibiyet).

Tarihte çok daha geri gidip en ünlüsü olan Örneğin, 1958'de Stirling Moss 4 galibiyet elde etti ancak Mike Hawthorn sadece 1 galibiyetle şampiyonluğu elde etti.

Daha önce de belirtildiği gibi 1967'de en çok galibiyete sahip olmanın yanı sıra, büyük Jim Clark da 1964'te, şampiyonluğu kazanan 2 John Surtees'e kıyasla 3 galibiyetle bunu yaptı.

Yukarıda bahsettiğim çeşitli örneklere ek olarak, uzun yıllar klasik bir örnek olarak kabul edilen başka bir örneği unuttum: 1977, Andretti 4 galibiyet alırken Lauda 3 galibiyet aldı. Klasik bir örnek olarak görülüyor çünkü Andretti sezonun olağanüstü arabasındaydı (Lotus 78, Colin Chapman'ın ertesi yıl Type 79 ile mükemmelleştireceği yer etkisine ilk baskını), ancak aynı zamanda çok sayıda güvenilirlik sorunu da vardı ve aslında sonunda bitirecekti. şampiyonada sadece üçüncü olurken, Lauda daha az gelişmiş ancak daha güvenilir olan Ferrari 312T2'de puan toplamaya odaklandı. https://en.wikipedia.org/wiki/1977_Formula_One_season

Tüm bu örnekler arasında temelde iki farklı tür vardır: Birincisi, sürücünün en iyi otomobilde olmadığı ancak ondan mümkün olan en yüksek performansı aldığı ve gizlilik yoluyla unvanı kazandığı '77'deki Lauda gibi olanlar ( Bunun kesinlikle en iyi örneği, McLaren MP4 / 2'nin üç yıllık bir tasarım olduğu, ancak dominant Williams-Honda'nın sürücülerini unvana kadar yendiği 1986'da Prost olarak kabul edilir. Diğer, daha az kabul gören tür, dünya şampiyonunun kendi takım arkadaşından daha az galibiyetle unvanı aldığı yerdir. Sebepler değişkendir ancak güvenilirlik genellikle bir rol oynar. Bu açıdan Lauda'nın '84 şampiyonluğu, McLaren takım arkadaşı Prost'tan 2 galibiyet daha az, ancak daha az güvenilirlik sorunu olduğundan '77'den daha az etkileyiciydi. Muhtemelen en kötü örnek, Williams takım arkadaşı Mansell tarafından kazanılan GP sayısının yalnızca yarısını kazanan ancak önemli ölçüde daha az güvenilirlik sorunu olan ve ayrıca çeşitli yarış ortası dönüşleri ve diğer sürüş hatalarından kurtulan 1987'deki Piquet'dir. Piquet'in yönettiği üç galibiyet bile, en baskın arabaya sahip olmasına rağmen, miras kaldı, ancak yine de F1 tarihindeki en şanslı unvanı aldı! Nico'nun unvanı şüphesiz bu ikinci daha az etkileyici kategoriye girse de, Rosberg'in bu yılki argümanları perspektifine yerleştiriyor.

Şampiyon olmadan daha fazla yarış kazanan kişi olup olmadığından emin değilim, ancak Nigel Mansell 1986'da Alain Prost'a unvanını kaybetmek için 7 yarış kazandı çünkü Adelaide'deki son yarışta saatte 300 km / s'de kötü bir arka tekerlek patlaması vardı. şans eseri ve ustalıkla kurtardığı düz çizgi, büyük bir çöküşle sonuçlanıyor.